İncinmiş İmgelemimde Uzak

Çocuk düşlerimde çiçek bahçesiydi gülüşün
Sokulurdum güvercin koynuna, üşürdüm
Dualarla beni, uzun kış gecelerinde
Anadolu masallarıyla büyüttün

Kırık bir çocuk ağlaması, çatlamış incir
İncinmiştim imgelemimde uzak
Tozlu bir şehir yalnız seninle güzeldir
Yoksulluk bile güzeldir seninle
Gazete sattığım sokaklar muhacir
Bir sıpanın çektiği tenteli arabadan
On kuruşa aldığım dondurmaları anımsa
Çember çevirdiğim daracık sokakları

Kiraz şenlikleri kalmış soluk fotoğraflarda
Ne misketlerimi unuttum ne kırdığım camları
Unutmak mümkün değil o incinmiş yılları