Ben, senin sevgiline göz koymadım,
hayatına da...
Ben, senin gördüğün kişi değildim,
zaten olamazdım da...
Ben, sizin kadar konuşamazdım,
sussanız, anlardınız,
susmadınız.
Susmadıklarınıza beni de karıştırdınız,
karıştırdıklarınıza inandınız,
ben inanmasam da...
Ben inanmasam da anlaşıldığıma
bir çaba sarfetmedim
kendimi inandırmak uğruna.
Ben, inanıyordum kendime,
suskunluğuma,
sizsizliğime...
ve yetiyordu hayatta,
ayakta kalabilmek için.
-hayat sizlerin dışında-
Her ''sen'' ayrı bir ''sen'' bu şiirde
ve ''siz'' birsiniz.
Bense benim,
sizin gördüklerinizin dışında
sizin göremediklerinizin içinde
incinmişliğimle,
sessizliğimle,
sissizliğimle...
Celal YILDIZ
Kayıt Tarihi : 17.3.2009 11:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!