İncinmiş Aşklar Şiiri

Bir özlem şiiri adın
dünden, yarınıma beste
ne zaman mırıldansam,
karşımda gülen gözlerin…

hercai yaprağındaydı öpüşlerin
dokunuşunla baş kaldıran baharımdın
kaç gün oldu saymadım
sırtlayarak hırsını,
ardına bakmadan uzaklaştın
düşündüm de!
ayrılık neden kolay bu şiirde?

el ele gezerdik hırçınlığın bağrında
soluklanırdık her menekşe bahçesinde
yanaklarında bir buse gülüşürdü
bakardın yüzüme sıcacık yüreğinle
ve seni seviyorum derdin
oyy bir de canım demen yok muydu?
ölürdüm,
dudaklarının arasından soluduğum nefesle

gittin ardı sıra bilinmez duygularda
kayıbına ağlıyor harıl harıl çiçekler
ahh şu hain ayrılıklar
nasıl da doğuruyor yalnızlıklar
şimdi soruyorum sana
hangi bahçenin menekşeleri soldu dersin?

artık kolay değil arkandan bağırmak
gitti mi gider aşk,
yakalayamazsın derdin
unutmak da kolay değil ya
alışır mı insan!
yarın,
kimbilir belki de bugün
hadi gel,
mırıldan kulağıma diyebilecek miyim?
sevgilim,
aşkı ne zaman yalanlardan sıyıracağız?

Lozan, 09 07 2005