İncinmesin Dudakların Yanağımda

Sokağındayım...
Hala aklım
Ömrümde açtığı uçurumda
Gülüşünün..
Perdelerde gölgen gezinmez oldu
Tadı da kalmadı senden sonra
Gençliğime uzanan herhangi bir öpüşün...

Sen çoktan öğretmen çıktın...
Ve bir sabah gittin
Yıllar önce geldiğin umutlarla!
İçine bir hiçliği yükledin.
Ama bir mana ararsan şayet
Bilesin ben varım
Naftalin kokan bavullarda...

Burası Bursa,
Biliyorsun...
Ve ara sıra
Girişinde seni beklerim
Şehre-küstü istasyonunun..
İnsanlar iş güç derdinde
Yalnız aylak olan benim
Mesaim geç başladığından ötürü
O saatlerde..

Şimdilerde uslandım..
Kısa tutuyorum geceleri.
Ve
Beni taşımıyor artık meyhaneye ayaklarım..
Kendime bir kale kurdum sevgili.
Orada sen varsın.
Diplomanı alıp da terk ettiğin evi
Düşlerime kiraladım...

Bir hazan daha bitmek üzere
Nerdesin?
Düşüşümün üzerinden yıllar geçti,
Sokağına uzanan bayırda...
Ve artık sakal bırakmıyorum
Olur ya?
Döner gelirsin
İncinmesin dudakların yanağımda...