İncinmesin Şiiri - Yavuz Değirmenci

Yıllarca çağladım derya misali,
Bir katre katmadım göl incinmesin…
Sahrada ağladım seldi masalı
Bir damla dökmedim çöl incinmesin…

Hep koştum ardından kalmadı takat
Gözümde yaş oldu, bitmeyen firkat
Bülbül yerde tüner dertleri kat-kat
Koklamaz gülünü dal incinmesin

Tarayıp saçını salmış boynuna
Bin kere yalvardım almaz koynuna
Zaten herkes hayran endam-eğnine
Sar da leçeğine şal incinmesin

Sinen aşk bahçesi, ben de bir arı
Koklayıp-koklayıp topladım barı
Gülüşün anzerdir ömrümün kârı
Kapatma lebini bal incinmesin

Keklik gibi taştan taşa sekerdim
Yüzünü görünce dize çökerdim
Uzatıp-uzatıp geri çekerdim
Kolumu sarmadım bel incinmesin

Sensizlik çatlatır sabır taşımı
Dönüp te feleğe çattım kaşımı
Yürekten gözüme saldım yaşımı
Kirpikten dökmedim sel incinmesin

Gönlüm sürgün yedi düştüm ardına
Yalvardım Mevla’ya daldım virdine
Varabilmek için sevda yurduna
Peşine düşmedim yol incinmesin

Nur olur saçılır gönül mihrabı
Sevdayla açılır bade turabı
Aşk ile savurup elle mızrabı
Sazımı çalmadım tel incinmesin

Gönülden gönüle yol gizli-gizli
Salınıp gezersin hep nazlı-nazlı
Semaya açılan kalpten niyazlı
Uzatıp tutmadım el incinmesin

Eser sam yelleri sinemdir siper
Örmüşsün araya aşılmaz çeper
Gülistan kokunu ruhuma serper
Goncayı açmadım gül incinmesin

Yaralı kalbimin yamandır hali
Dolaşır üstümde feleğin eli
Esse de üstüme ayrılık yeli
Dalımı salmadım yel incinmesin

Sevda buram-buram, harlanır közü
Yüzünü ak gördüm; karaymış özü
Tartarım bulamam ona kem sözü
Dönüpte demedim dil incinmesin

Günden güne zehir ettin aşımı
Hep yadular sildi akan yaşımı
Bari musalladan taşı na’şımı
Bırakma yerlere sal incinmesin

En sonunda ömür bitti neyleyim
Değirmenci ne var, neyi söyleyim?
Ölüler nasılsa ben de öyleyim
Bir fatiha oku kul incinmesin