İncinmem Şiiri - Birkan Demirci

Adını duydum, değişti dünyam,
Çiçekler bile soldu, gönülde yaram.
“Alacaksan canımı, al” dedin ya,
Ruhum gitse, canım kalsa, incinmem.

Bilmedin senden neler çekti bu can.
Dertle doldu, yüreğimde zaman.
Bir oyun sandın, çok zaman yalan,
Vicdanında kanım kalsa, incinmem.

Sen oldun beni hayata getiren,
Ayrılığı ete, kana işleyen.
Gölgende nice canlar eriyen,
Adım kalsa, sanım kalsa, incinmem.

Gittiğin gün, senden boş kaldım ben,
Sadık kaldım yine o giden tenden.
Sen benden gittin, ömrüm giderken,
Ben de gittim artık senden, incinmem.

İstemezdim baharım solsun,
Sensizlik dağ gibi dursun,
Bir gül açmadan ömrüm dolsun,
Günler sana zindan olsa, incinmem.

Bilmezsin belki, yurdum nerede,
Yüreğimi bir daha kırsaydın keşke.
Mezarıma dahi gelip dua eyleme,
Cihan beni alıp götürse, incinmem.

Kara kalbini daha nasıl çağırayım.
Sevmedinse, bari nefretle sarayım.
Taş yüreklim, canıma kast edenim,
Zaman beni senden alsa, incinmem