İncinme Şiiri - Zeynep Karacaa

insan yarım
geçmişten gelen ağırlıklarıyla
geleceğe dair kaygılarıyla dolu bedeni
ağır aksak adımları
bazen zehir dolu dili
sarhoş bir at misali
çarpar önüne çıkan ne varsa
kızgınlığı sana değil
sakın üzülüp incinme

insan yarım
tamamlanmaya muhtaç evler var boşluklarında
inşası bitmeyen balkonları
suyu kesik çeşmeleriyle dolaşıyor sokaklarda
boş bazen şefkat kapları
yanlışlıkla adım atarsan kapısından içeri
fark etmezsen girilmeyecek yerlerini
duvarlarıyla başbaşa bulursun kendini
üşüme
soğukluğu sana değil
kendine

.z