İncinirsin Diye Korkuyorum

Bir güldün avuçlarımda hep,derin derin kokladığım,
Korkuyorum şimdi sana dokunmaktan
Sevgim, büyütürmü yoksa incitirmi seni,
Sesini,nefesini bu denli özlemişken,
Bir telefon tuşuna basmaya bile korkuyorum,
Korkuyorum sevdiğim,
İncitmekten korkuyorum yapraklarını,
Donmuş göz yaşlarını çözmekten korkuyorum
Çileli bir bülbül gibi,açmıyacağını bile bile
Bir ömür başında yalvarmaktan korkuyorum

Bir zemzem suyuydun,her yandığında içimi serinleten,
Ayrı bir huzurdu aldığım her yudumum
Şimdi karşına geçip durmaktan bile korkuyorum,
Kuruyacak diye pınarın ürküyorum,irkiliyorum
Sen bir baharsın,sen bir çiçeksin,
Deli bir zemheri ayazı gibi yapraklarını soldurmaktan korkuyorum,
Geçiyorum artık kendimden,
Denize karışan gözyaşlarımı düşünmüyorum,
Her düştüğünde gözlerime bir İstanbul portresinin
Yüreğimden akan kanlara aldırmıyorum,
Aldırmıyorum bu iç yakan karbonmonoksit havalara,
Çünkü ben içimde herzaman bir ilkbahar yaşıyorum,