İncinir Azizim İnsan İncinir

Herkes bir yol tutmuş kendi kanınca
Hatrını sorduğun ’’oldum’’ sanınca
’’Ah’’ ile söylenen canı yanınca
İncinir azizim insan incinir

Bu dünya özünde toprak kokarken
Uzayan yolları Hakk’a bakarken
Sahtekâr yüzlerden riya akarken
İncinir azizim insan incinir

Yüzlerce sebep var derde bağımlı
Gözlerde yaş bile yedi boğumlu
Sınanan baş ile fâni doğumlu
İncinir azizim insan incinir

Kin-nefret sardıkça vicdan arada
Çıkarlar konuşur akıl parada
Diz dize otursa aynı sofrada
İncinir azizim insan incinir

Hayat bu kiminin büyük devesi
Kimine silahtır tavrı-işvesi
Kiminin gelince içten sövesi
İncinir azizim insan incinir

Yıldızi değmesin ayağın taşa
Ömür de yetmiyor bunca uğraşa
Ar edep bilmezle etme temaşa
İncinir azizim insan incinir.

Nezahat YILDIZ KAYA