Israrla sormayın nerdesin? diye
Gönlün ummadığı yere incindim.
İçimde göç ettim onuncu köye,
Gözü açık bakar köre incindim.
Kalabalıklarda yalnızlığım var
Gönlümü isimsiz bir hüzün sarar,
Elbette ki insan muhabbet arar,
Yüreğinden kopuk sere incindim..
Şifreler uymuyor tutmaz frekans
Karanlık sevgiye vermiyor ki şans,
Gönül kurağına vermem tolerans,
Dostluk yakan ateş,kora incindim..
Daracık bakışlar mengene bana,
Neler çektiğimi bak anlasana,
Özde saygım vardır ama insana,
Hal bilmeze ben bir kere incindim.
Dilin oklarıdır gönlüne değen,
Sen Sentezi ol da bu işi beğen,
Daha gonca iken gülüme yağan,
Doluya darıldım kara incindim
Kayıt Tarihi : 18.2.2006 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!