İncindim Şiiri - Cem Kamalı

İncindim bugün bir sesten,
Bir haber geldi bir yerden,
Yüreğimi burktu, ezdi, eritti,
Gönlümün sakin akan sularını delirtti.

Bir acı çöktü tam da şurama,
Herkes mutlu iken,
Benim neden hüzün doluyor odama?
Bahtım kömür karasına bezendi,
Artık beyaz sayfalar dost değil kefendi.

Çıkıyorum bir yola, gözlerin hiç yok artık,
Yorulmuştu gönlüm sırtlamaktan zamanı.
Artık apayrı trenlerde, apayrı bir menziledir yolumuz,
Tutunmaya bir ışık beklerken,
Sonunda koptu kolumuz.

Sen rahatsız olma, sevdan elden gidiyor,
Ah bu gönül yangını nefesimi kesiyor.
Acım hançer gibi saplandı kalbimin ortasına,
Bilmiyorsun,
Acı içinde acı çekiyorum her yanımda..

- Cem Kamalı