İnciler Bende Saklı Şiiri - Evrim Evrensel

Düştüm aşkın ateşine
Yanmadım
Fokur fokur kaynadım
Buharlaşıp yayıldım
Yolculuğun son durağına...
Bekleyip çoğaldım; öbek, öbek...
Dövüp işlemek üzere toplayıp
Nakşeyledim gök yüzüne
Filiz filiz ektim.
Ve presleyip, buharımdan bulutlar oluşturdum
Pamuk pamuk ektim göklerin düzüne,
Baksana buluttan tarlara...

Yere indirip,
Kara sapladım, bir bir bulutlardan
Kardelen ektim...
Kalem kalem büyüttüm,
Boynu büküktüler,
Hercai menekşeyi beklerken...
Toplayıverirken kardelen kalemlerini bir bir
Çalınan kaval eşliğinde,
Ne sevdalar yazdı çobanlar
Bir bilebilsen...

Ve kardelenlerim yağmura döndü
İnefken çizgi, çizgi, yollardan,
Çise çise ektim yeryüzüne,
Kalanını topladım,
Denizlere bandırdım...
Göz pınarlarımı coşturup
İnciler döktürdüm
yürek potamda...
Ve Denizlere düşürken damla damla,
Balıklar coşup yutarken birer birer
Ve onlarda can buldu
Canını verirken beslettiler
Buhardan buluta,
Bulutttan yağmura dönüp
Ve gözyaşımla olgunlaşan inciler
Saklidır yüreğimin zulasında...