Sessizliğime ses yaptım seni....ve öyle sevdim...
Bilirim,hep söylersin,'sevmek öyle kolaymı? ..yine söyleyeceksin,biliyorum. Ama! ..adını sanını bilmeden sevdim işte seni! ...
Çünküsü,nedeni,niçini yok...öylesine,birdenbire doldun içime...Bir sebep de aramıyorum,seni sevmeme...
Bu nasıl avdet böyle? ..
Sorgusuz,sualsiz,
Davetsiz,habersiz.
Küçücük bir yürekti benimki,
Sevdalı,coşkulu,
Yerinde duramıyan,çocuksu...
Şimdi bıraktığım yerdeyim seni,
Biliyormusun..hala içimde sızısın..
Sanki bir uçurum kenarındayım da,
Ucuz ve kolay tüketilecek hayat var! ...yok mu isteyen? ....
Böyle bir çağrıya 'aa..ben isterim doğrusu' diyerek hemen koşan pek kimse olmaz sanırım.Fakat bu davranış biçimi,madalyonun sadece görünen yüzüdür.
Arkasını çevirince,karşınıza binbirtürlü hayatlar yelpazesi açılır.Ummadığınız insanların,yaşamına biraz girdinizmi,ne kolay harcanan hayatlar görürsünüz.
Öyle bir yer istiyorum ki...
,hiç kimsenin uğramadığı,
hatta bilmediği bir yer olsun.
Ey yaşam! ...
Nerede bırakmıştım,ben seni? .
Ben yokken neler döndü çarkında? .
Yellerinde savrulsamda,eğmiş görsende başımı,
Aldanma rüzgar......
Sana değil bu tevazu,
BEN hep konuşuyorum,benle,
Senmişim gibi.......
Seni yaşıyoruz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!