İnci Tanem Şiiri - Funda Gür

Deniz kıyısında yürürken
Yoluma bir inci tanesi çıktı
Denizde, derinde olur sanırken
İşte karşımda, kıyıdaydı

Baktıkça gözlerimi kamaştırdı
Dönüp denize teşekkür ettim
O bana denizin armağanıydı
Sevinçten tir tir titredim

Ona bakmaya bile kıyamadım
Elimi geri çektim, dokunamadım
O kadar benimsemiştim ki
Hep bende kalacak sandım

Sonra bir rüzgar çıktı
Denizi dalgalandırdı
Kıyıya vuran dalgalar
İnci tanemi alacaktı

“Hani benimdi” dedim denize
“Bana armağan etmiştin onu”
Deniz dedi “Sen yoluna gitsene”
“O, yürümene engel oldu”

“Ver” dedim “inci tanemi”
Deniz dedi ki “ Sen ver”
“Ona kıyabilen kişiye kolye olacak”
“Böylece senin de yolun açılacak”

Herkese gelişigüzel dağıtılan inciye
Sevindim diye acıdım kendime
Başkasının kolyesinin incisiydi bendeki
Aynısı daha kimbilir kaç kişideydi