İnci ketenim Şiiri - Zeynep Beşen

Sen öyle !
Sana has şenliğinle şerbetinle ,
Bin yıllık tabuları yıka yıka gezersin ,
Bu yeryüzü mahallim de .
Usul avazım benim,
Öz çiçeğim ,
İnci ketenim ,
Uzun uzun söylediğim,
Yol türkülerimsin.
Ben yüreğimle yüreğine güle oynaya eşlik edenim ..
Şimdi !
Şimdi,  daha demicek !
Yeni doğmuş bir cümle gibi ,
Boynun da ki bana ait yerlerden ,
Kokunu içime çeke çeke ,
Öper, seni severim .
Ruhuma sine sindire .
Sen ,yolun da olan her bi şeysin ,
Ben,seni sevenim .
Durma öyle !
Kendi halinle,
Sen öyle durunca kendi halince ,
Aklımi ekmek edip kuşlara ufaliyorum her bir saniye..
Hem mesud
Hem bahtiyarim sayenliğin de .
Çifte yıldızlar doğuyor göğüme ,
Bil artik ben karanlığı sevenim ,
Gözlerin de yaşamayi bu yüzden sevenim.
Bakma öyle güzel !
Sevindirme bizi durduk yere ,
Sen öyle cilve cümbüş halin de ,
Yüreğim de sere serpe geze geze ,
Ruhum rahiyalara karışır hece hece .
Bir derdim yok çok şükür ,
Tasam yok dünyadan yana,
Aşka dert cefa zul demeye haya ederim her perde fazlinca.
Senin şifana tutulan da var olur devlet !
Senin diyorum ey aşk.
Etten öte anlamdan ileri bir seyir de ..
Sana diyorum ey aşk!
İsimlerin gereksizleştiği,
Yüzlerin silikleştigi ,
Mananin kendini hiçe attığı bu yerde,
Sana cefa demeye utanır içim ,
Değilsin cefa ,
Sen bu ruhun misk -i amberinsin ,
Oluşu ve bitişisi zirve de olan ..