Kanla yapılmış, kanı kesen başlangıçtı
Ağzını açıp kapatarak istemsizce
Yakaladığı tesadüfleri bir torbaya koyup
Çölü bitiren denize bıraktı
Aniden gelen iç bunaltısı ya da sonucu
Ateşi, ateşe anlatmak mümkünlüğündeyken
Dönemeçlerde korkuyor musun hala Savrulmaktan?
Korkma!
Umutlarım ve umutların karışacak
İçimiz hop edince
Ve yanaklarından bal çıkaracak çocuklar
Sordum hayat izin veriyormuş sevmeye
Her doğum kopuş, ayrılık
Doğuyor muyduk emin değilim
Yanlışlarım hep eksiltti
Anılarımı sonradan ekledim
Hiçbirinde ismim geçmiyor
Sanırım görünmezdim
Sadece sevilmek istemiştim
Herkes meşguldü
Saatler tıka basa dolu
Aynada yansıyordu bir aralık
Güne düşmüş yüzüm
Asıktı ve karanlık tam olarak
Günümden haşince koparılmış saatler
Sesleniyor yokluğuna
Ölümü çağıran kuşlar uçuyor üzerimde
Guguk sesleri bilirsin varlığımın etrafında
Bir trenin rayından çıkmasının aynılığındadır
Ben, kendim, bir daha ben
Korku acıyı örttü
İyi uykular dedi iması
Uyu derinlerinde
Kanat çırpmasının serinliğinde
Damarların ninniyi akıtıyor
Bir yangının içine
Alevi olmayan yangının külleri büyüyordu
Bunca zaman bir silkinmeydi
Her sabah yastığına düşen gecenin tortusu
Bıraktığın arsız kalemin silinmeyen izi
Yanlışta doğan kelimeleri büküp sıkıştırıyordu
Anlayışın bir gerçeği diğerine zincirlerken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!