yine akşam oldu
karanlıklar sardı her yanı
evde perdeler çekildi
sokak lambaları yandı
hafif de yağmur çilseliyor
öyle esrarengiz bir ortam
biraz garip oluyor insan
annesi, babası, kardeşi
yanında mı herkesin
herkesin sıcak yuvası
sofrasında ekmeği var mı?
sokakta kalan çocuklar
kimsesizler gelir aklıma
karanlık basınca her akşam
güvercin değiller ki
sığınsınlar terkedilmiş dam diplerine
ne yapacaklar bu soğukta acaba
yine kış gelip dayandı
bu nasıl bir candır ki
soğuğa, yalnızlığa, açlığa dayanır
bu bir alışkanlık olamaz
hiçbir çocuk bu rezilliği
yaşayacağını bilerek doğmaz
bir kelime sitemi kaldıramayan
hemen alınganlık gösteren kardeşim
sokaktaki çocuktan niye farklı
o çocuk yürekler bu hayatı nasıl taşır
kim bu adaletsizliği savunur
yaşanan çarpık ilişkiler
o incecik iplik omuzlara
niçin yüklenir..
İzmit / 08.10.2000 Saat: 19.30
Cafer TaşkınKayıt Tarihi : 18.6.2008 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sokak çocuklarına adanmıştır bu şiirim. Çocukların hiçbir günahı yokken, boşanmış aileler ve yaşanan kopuk ilişkilerin faturası hep onlara kesilir. Kendisine insanım diyenler, ne olur çocuklara taşımayacakları yük yüklemesinler..
TÜM YORUMLAR (1)