İnce kıyı / iz'i düş

.

zaman
eskisinden
daha durgun

/ vurgun öylesine sığ

acıları savuran
kayırıcı rüzgar
buralarda da eser
daracık an' lardan çalınmış
o savruk vakitlerde
eser heveslenip ara ara

çoğunlukla
hırçın dalgalı olsa da
dudağın ucunda
usul titreyen tebessüm
aldığı her nefesle süzülür

dökülür yelkenleri
örümcek ağı ağırlayan
düş kaçağı
saydam gemilerin

/ kucakladığım sular çıldırır

çaresizliğiyle çırpınıp
arta kalan yakamoz
avuçlarıma saklanır

aralanır
yalnızlığından utanan
bir pencere gibi
yüze kapanmış
kırık dökük
badem dalı
parmaklar

aralıklar arasından
bir zamanlar
sığınmak için can atan
kıyılardan acele
uğurlanır anılar

korkular arasında
bırakıp kendini
dalıp dibe batar
derinliğinde an'lar
ki bir zamanlar
dalgaydı her biri
köpüğü kırık

çarpık bir ufukta
yakalandığı her yönden
alev alıp
ansızın tutuşunca hayat
sütliman kesilip
aldırmam

saklanmam
umudun olmadığı
bir gün'e
dudaklarımın
buz tuttuğu yerde
bir sayfa daha açılır
yalanlardan

nasılsa
bir kıyısından yakalanır
ürperir
ince tenim…