Neyzen Tevfik soğuk bir kış günü aç sefil ortada kalır..
Sığınır bir caminin şadırvanına ve bekler ki birisi onu görsün ve yardım etsin. Fakat hava soğuk gelen giden yok...
Çaresiz kalkar yerinden ve perperişan, kalacağı yere doğru yürümeye başlar..
O dönemin varlıklı ailelerinden birinin oğlu, askerden yeni gelmiştir. Yolda onu görür ve halini anlar.
Genç adam, o günün en büyük parasını cebinden çıkartır, takdim edecektir.. Ama bir an düşünür, karşısındaki koskoca Neyzen
..........
..........
Kayıt Tarihi : 8.1.2024 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!