İnce Hastalık Şiiri - Tüluğ Bora Köse

Kelimeler harcandığında,
Kendi kendime kızışlarım beni üzdüğünde,
Varlığım rahatsız ediyorsa varlığını,
Ruhumun en derininden içimde kalanlara itafsa sözlerin,
Ve derbeder gönlümün biçareliğine geçmiyorsa sözüm,
Zaman en büyük ilaçtır ince hastalığıma...

Yokluğun kadar acı veren başka şey yokken şimdilerde,
Sesin kadar soğuk değilken daha havalar,
Baharın ertesinde kışın beyazlığına sığınmışsa sevdam,
Senin olmayışın kadar gerçekse dün,
Ve senin olmayacağın kadar kesinse yarın,
Zaman en büyük ilaçtır ince hastalığıma...

Evet belki de haklısın, ben cevapsızım,
Ama cevapsız olmayı ben seçmedim,
Beynimi darmadağın eden cevap aramalarımdan öteye gidemedim,
Sebepler çıkmazında yolumu kaybettim,
Ve karanlığın içinde bir ışık vardır belki umuduyla,
Zaman en büyük ilaçtır ince hastalığıma...

Seni gönül gözümle görmeyeceğim bir daha,
Hep ulaşılamayan sevgiliye ağıt olacak sözlerim,
Ama ulaşılamayan sen olmayacaksın ağıtlarda ki,
Sen ulaşılmışın ötesinde kalacaksın hep,
Ve kırık bir kalbin hastalığıysa incelik,
Zaman en büyük ilaçtır ince hastalığıma...

Ben kendimi kaybetmiştim gidişinle,
Şimdi sen beni kaybettin meçhullüğünde,
Bir daha ki sesimi duyuşunda;
Ne o sevgi olacak tonunda, ne o sıcaklığı arayacak karşısında,
Ne ümit olacak umurunda, ne özel numaralar özel kişilere açılacak,
Ve zaman ilaç olmuş olacak yarınıma,
Yarınımda ince hastalığım; sen olmayacaksın...

Tüluğ Bora KÖSE