İnce Dekor Şiiri - Sadullah Celik

İnsan bakım, onarım merkezinde
Beynimi ince dekorla yoğurdum
Hayatın mükerrem insan tezinde
Kendimi tekrar yeniden doğurdum.
*
İçimde ne varsa maziye ait
Sana vermek istedim hem de nakit
Boynumu bükmeden beklenen vakit
Rüzgarla bir umutları savurdum.
*
Güneşi göklerden iple çekerek
Üşüyen ruhumu yerinden sökerek
Yıldız devşirip yoluna dökerek
Hasret çölünde gönlümü kavurdum.
*
Kalp otağını silip süpürmeyen
Doğruyu yanlışı ayırt etmeyen
Yedi mideli hiç doymak bilmeyen
Nefsin gözünü toprakla doyurdum.
*
Huzurla bakacak alan kalmıyor
Gözler güvenle uykuya dalmıyor
Mazlumu hiç bir coğrafya sarmıyor
Gönül etimi kemikten sıyırdım.
*
Kuşlar ürpertiyle kalkar yerinden
Gece geceye siner derdinden
İnsan tanınır bil ki eserinden
Günahı örten sevabı çağırdım.
*
Gece renginde azar gönül bağım
Vadilerde titrer üşüyen dağım
Dert ile mamur olurken şakağım
Seheri çalan kuşlara bağırdım.
*