İnce Cura Ezgisi Şiiri - Ozan Efe

yalnızlığım
söz geçirebilsem sana
gölgesine ölür şehir
sarı yaprakları üstüne
uyandığın düştür

emdir sözcüğüm
kullandıkça yararım
dilim açılır açılırım
her yöne değil
yalnızlığıma gidiştir

düşüm budur
üzgün yüzünü betimleyen
dizelerin kandırır
gidemem öte
kitap sayfasına açıştır

ana yüreği suskunluğunda
sevincim çoğalmalıydı
şehrin kirli yanında değilim
yelindeyim
yükseğine kaçıştır

ince cura ezgisi
kulağımın pası içinde kalmaz
canavar gibi ulur hani
ünlemi şaşkın düşünür
noktasında uçuştur

kapımı tıkırdatır yel
gözlerinde ışık çarpar beni
çarpılmışa dururum
şalvarın dökümünde
sevgiye koşuştur

kim kimedir çoğu kez
dumduma uymazı
aldırmaz erki aymazı
ayıbını örter
her parçasında coşuştur

bir merhaban yetecek
ısıtacak yüreğimi
deminde özlemi alkımına gülerek
soğuktur sardunyalar
yangınına yatıştır

araladığı perde gizinde
değmez bir türlü ışığa
kahkahası düşerdi
çoğunluğu kaldırıma
kederinde atıştır

041111denizli