İnce Çizgi Şiiri - Muammer Gündüz

Masum akan gözyaşlarım takvimsiz acıdan ibaret
Geceye sırnaşan acımla baş başayım
Farkına varmadan küstürdüm tebessümü gelmez artık
Yalnızlıkta ilerleyen bir zamandayım
Boynu bükük günlerin bitiminde, yüreğim paramparça yine
Dağılmış en uzak köşeye,
Tan kızılı gökyüzünde yağmur taneleri düşer yüzüme

Ne yazık!
Her sorulan soru anlamsız,
Verilen her cevap tutarsız,
Gecenin ortasında yine susmak bana biçilen
Sırtıma yüklediğim acılarımla yol alırım geceye

Sonu gelmeyecek bir kâbus bu
Uyandırın beni uyanmak zorundayım
Yalnızlıkta ilerleyen bir başka zamandayım
İnci çizginin üzerinde tedirgin yürüyorum
O çizgi beni hakka götürecek
Dokunur gibi hissediyorum

Kulağımda anlamsız bir ses, tercümesi yok
Oynanan bir oyun sanırım,
Şimdi ben ahımla oyalanırım
Sanmam acılar gelir geçer
Ben acıyı damardan alırım
Çektikçe içime kendimi tanırım.

Sana ulaşıyorum karanlık çökmek üzere
Düşlerim yara bere içinde
O an uyanırım hayata hızla düşerim
İntiharın nefesini ensemde duyarım
Kolay değil içimdeki buhranı tanımlamak
Sen anlat o zaman ben kimim?
Anlat bana neden böyleyim