İnce Çİzgi Şiiri - Ahmet Keleş

Bazen dertler kambur olur gelir ya,
Gel dersin, sen de gel.
Mevla’m gönderir durmadan.
O neylerse güzel eyler.
Sabır eyler şükür eylesen de,
Bazen taşar sabır, sapır sapır.
Ümitlerin solar sararır.
Sanki düz ovada zifiri karanlık.
Fırtınalar başlar, kar tipi, tufan.
Üşürsün, titrersin,
Sesin kısık, ellerin uyuşur,
Dizlerin tutmaz, aklın firarda.
Gönlün buruk mu buruk.
Artık filler gibi yer ararsın kendine.
Uzun yolu düşünürsün, için titrer bir an.
Hayat sinema şeridi gibi gözün önünden geçer.
Yoktur bağlanacak bir bağ, bir dal
Boynun bükülür bir an.
Yalan dünya, biraz sen oyalan.
İnce çizginin üstünde durursun bir an,
Ortalık sessiz, bakarsın görmezsin,
Konuşursun duymazsın.
Geldi işte o an.
Gözlerin küçülür, boynun bükülür.
İsyan edersin her şeye.
Vefasızlar, hayırsızlar,
İmanı para, kıblesi madde olanlar…
Birkaç saniye hayatı özetleyiverir kendiliğinden.
Hatlar kopmuş, film bitmiştir.
Bir ışık beliriverir aniden.
Film yeniden başlar,
Belki beş dakikalık çay molası.
Düşün bakalım durmadan.
Çok şey mi istemiştim mevladan
Işık yaklaşır zaman zaman.
Yavaşça tutar elini.
Şev kat mı, şefaat mi anlamazsın.
Sarılır birden sıkıca, sımsıkıca.
Kokusu tenine siner.
Her rüzgârda bu kokuyu beklersin
Ayrılmak bırakmak istemezsin.
İçine sığdırmaya çalışırsın.
Susuzluktan çatlamış toprağın arasına giren
Su damlaları gibi içine alırsın.
Ayrık otunun kökü gibi sarılırsın her tarafına.
Fırtınalar durmuş, kış gitmiş
Güller tomurcuklanmış,
Bak bülbül ötmüş bile.
Sarıl bülbül güle.
İnce çizgi budur işte.
Çay molası bitmeden sıkıca sarıl.
Hayat budur işte.