İnce Çizgi Şiiri - Nebi Öztürk

İnce ve uzundu gece
Tıpkı gözlerin gibi
Çizgi vardı ömrümde
İnce ve uzun
Her şeyimizi bağladığımız
Belki delilik ve dehalık gibi

Sonra ışıklar kapanır siyahlaşır çizgi
Ve genişler ki anlarım gece olmuş
Anlarım ki yoksun yatağımda
Tenimde dolaşan ellerin değildir
Karanlığın acımasız soğukluğu

Derken tüm pembelerim tosluktan maviye geçer
Elimden tutuyorsun rüyamda
Başım omzunda başın omzumda
Gözyaşları çizgi olmuş yanaklarında
Utanmadan güldüğüme bakma
Bir yerlerimde ağlıyorum aslında

Sana
Bana
Bize
Bizlere
Birine
Birilerine
Hatta herkese
Ya da hiç kimseye
Şiir yazdığıma bakma
Utandırmıyor çünkü yazmak ağlamak gibi
Bakma ama o gözlerinle
Hiçbir zaman karşıma çıkma
Dokunma bakışınla gözlerime
Tutma o ellerinle bendeki elleri
Kalmış cesaretimi rezil etme
Ama
‘sev beni Lili’
Bırakma beni başkasını sevgisine
Senin olan beni herkese ortalık etme
Beni daha fazla meşhur etme be