Fırtınalı bir gündü,
Kayıkçı, derviş Mehmet ve pir
İstanbul'a geçiyordu....
Bir ara pir dervişin korktuğunu gördü,
Derviş korkudan sapsarı bir muma döndü.
Korkuyla kayığa sarılıp, halini belli etti,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta