İnce Bir Tahta Parçası

Fırtınalı bir gündü,
Kayıkçı, derviş Mehmet ve pir
İstanbul'a geçiyordu....

Bir ara pir dervişin korktuğunu gördü,
Derviş korkudan sapsarı bir muma döndü.
Korkuyla kayığa sarılıp, halini belli etti,
Aziz Mahmut Efendi dervişe sordu:
Ne o derviş Mehmet neden fırtınadan korktun?
Dalgalar vurdukça küpeçteyi tuttun.
Derviş utanıp, kayığı göstererek,
Haklısınız ama şeyhim takdir edersiniz ki;
Ölümle aramızda incecik bir tahta parçası kaldı.

Hazreti pir hiç cevap vermeden durdu,
Dalgalar da kudurdukça kudurdu.
Derken kayıkçı kıyıya vardı,
İndiler karaya,
Hüdayi Hazretleri başladı konuşmaya:
-Derviş Mehmet farkındamısın,
Artık ölümle aramızda o tahta parçası da kalmadı...
Anlarsın.