Susmalıydım;
çünkü konuştuğumda
haksız olmaktan yoruldum.
Kelimeleri raks ettirsem de
yine suçlu olan bendim.
Sen, hep haklı taraf çıktın.
Durmalıydım;
çünkü sana geldiğim
tüm anlarda usulca gittin benden.
Her güne bir mazeretin vardı.
Senin için bekleyişlerim
bir anlam ifade etmedi.
Günlerimi, gecelerimi,
senle süsledim.
En çocuksu,
en heyecanlı halimle
sana hediyeler hazırladım.
Bir inat uğruna çekip gittin.
Yazmalıydım;
çünkü beni, hiç dinlemedin.
Söylediklerim değersizdi gözünde.
Arkandan ağlayışlarıma, yalvarışlarıma
bir pul kadar kıymet vermedin.
Mutluluğunu benimle
paylaşmadın.
Yazmalıydım;
ama yazmadım.
Çünkü sana yazsaydım eğer
önceden yazdıklarım gibi
onları da unutacaktın.
Mükremin Çıtır'ın dediği gibi;
"Kalbim bir kuyunun dibindeki suyun
içinde nefes almaya çalışan bir gariban.
Yukarı tırmanmaya çalışıyor.
Ama ne yapsın?
Kuyunun duvarları düz, kuyunun duvarları ıslak."
Kayıt Tarihi : 18.10.2018 00:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
23 ARALIK 2017 CUMARTESİ

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!