İnce Bir Nüans Gibi Şiiri - İsmet Zeren

Aşkı yazmakta
Yaşamakta zor gelmiyor...
Kollarımda sen oldukça
Dönüyorum...
Döndükçe boşalıyorum
Bir boş aleme
Uzanıp urganlarla
Kandillere yük vurup
Salıyorum gerçeği
Yarının boşluğuna
Kapıları açmıyor
Söylediğim yalanlar
Yanlızca uçuyorum
Düştüğümde biliyorum
Acıyacak yüreğim
Kaderimse yazılmış
Ölmekten utanmıyorum
Al beni dediğimde
Unutacağım son sözü
Duymazsın biliyorum
Kırılmam gücenmem
Geri dönüş yok
Hicranım sökülmüyor
İnce bir nüans gibi
Ağımın kördüğümü
Sıçrayan her balık
Teknemde yanan fener
Bir kandil simidinin çıtırtısında cennet

El nedir kol nedir
Beden tanıtmazsa kendini sorgucuya
Dik duruşta saklıdır
Utancın bin yıllık hikayesi
Dinliyormusun
Bakma...
Bakışında gölgesi yoksa
Verilecek hesabın hengamesi
Dinmez öfke nedir ki
Esergen kasırgalar
Nefsinde ki mumlarda
Meşru olmaz gerekmez
Istıraptan bir isyan
Sarmışken bedenini
Ellerimle sunarım
Verdiğime karşılık
Aldıklarım rüyaysa