İnce bir kan sızar şafaklardan

Kelimeler dürülür içimde
şafaklara düşer gözlerim
şafaklar dan ince bir kan sızar
aşkımı anlatsam başkasına
sahibi kızar...
dağarcığımda var yine ahu zar
tuz bastım bu hicran yarasına
hasret koydum mendilimin arasına
mavi gemilerdi gidipte dönmeyen
bir alazlı alevdi içimde sönmeyen
senin mendilinin kokusudur mendilime işleyen
yüreğimdir yüreğini düşleyen...
bilmem ki şimdi ne yer ne içersin?
hangi sokalardan geçersin
hangi pencereye düşer gözlerin
hangi çiçeğin kokusunda adın
kirpiklerimin ucuna adını yazdıran kadın
belki bir kitabı öpüyordur parmakların
buldum ya gözlerinde cennet dağını
hani kıskanmadım değil
dudağına değen su bardağını...

Mesafeler mesafelere aşık, uzaklar uzağa
yüreğin yüreğimi düşürdü tuzağa...
güneş iner yer yüzüne
ay saklanır geceye
sığdıramam duygularımı heceye
ben vaz geçmem bilirsin
Kelimeler dürülür içimde
şafaklara düşer gözlerin
bitmez gün uzarda uzar
şafaklar dan ince bir kan sızar
aşkımı anlatsam başkasına
sahibi kızar...

Su durusu gözlerinde
naif bakışında cenneti bulduğum
usulca kalk eski asaletinle
şimdi bir çay koy demli olsun
benim gözlerim bırak hep nemli olsun
ki bende koydum çay, üstüne ocağın
bilemedim sen yaban çiçeğisin hangi dağın?
iki bardak koydum, yüreğimi ekleyerek
gelirsin diye bir gün
bir ömür seni bekleyerek...