Tahtalı Güvercin Şiiri - Haydar Metin

Buğün,istismar edilen iyi niyetimin
aslnda son kullanım tarihiydi
Ne çok yordun beni!
Korkun kendinden geçince
kırıp dökerdin ortalığı
ve söz dinlemez gönül ağrıların
döşünden ince beline uzardı.

Bak ince bel dedinmi
orda biraz durman gerek..
Kartal kayalarının ötesinde
yani Kalekışla´da
Su birikintileri,
Taş gölğesinde küpe çicekleri,
Domuz
Kurt,
Çakal,
Tilki ve Keklik sürüleri,
Meşe,
Çam,
Gürğen ve Ahlatın duldasına sığınırdı.
Yılanlar, günün harlandığı vakitte
Palamut Çalı ortasında
aç susuz dolansada
yani çatal dilli üstüne
çınğıraklıda gelse çekinme!
Yani, Dağda aldırmayacaksın hiç bir şeye
Çakal dan, Kurt ulumasına
Dahralı kaçak odunculara kadar
Takmıyacaksın kimseyi.
Tek dostun, Gocuk yada Aban olacak
Gecenin bir saatinde,
kan uykuda, solun irkilebilir
olsun, çekip vuracaksın vesveseyi
tamda alnının ortasından!

Yastığın tüyden olsa ne yazar,
korkun kanat gerdiyse kendine!

Karanlıkta sesler tok,
Ay ışıgında gölgeler uzun olur..
Her Çalı bir adam olur gözünde
Hepsiyle ordular kurar
sığdıramazsın dere tepeye
ve çömüp kalırsın işe yaramaz korkak halinle!

Açlık, karanlıkta oradan oraya
Korkuya rest çekip ortamızda gezer,
vaktinde ve kimsesiz yakalar
nefsine diz cöken .aşkları
Derlerki,
ölüm bile MAHLUKATIN gencine aglarmış.

Oy sürmeli gözlüm, Güvercinim
bu yaz bıldırdan güzel olsan ne yazar.
Fermanın yollara çıkmış bir kere
Dere tepe demez peşinde gezer.
Süzüldü Yılan, yürüdü Tilki..
Dağlar varki
korkular salar ince belli yollardan
kimsesiz analara
ve o yavrulara aglar dönmeyecek gövdesiyle...
Can havliyle kanat çırptı güce yalvarıp,
telaşı böğürtlene takıldı.
kaptı kanadından Tilki
kırdı kemiklerini biir bir
bağırdı acıyla, yavrulara bakarak
kanı düşdü yosunlu bir taşa.
Rüzgar Teleklerini savurdu Selamlı ya doğru
Tahtalı Güvercinin..

Allah rahmet eylesin immetlerin Yusuf`a
Nasılda Tüfeği bir Hopal uğruna kırmıştı!!

Haydar Metin