İnce Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

İNCE

Ne çok duygu giydirdik nice duygusuzlara
Ne de çok soyundurduk kaba kabalıkları
Bu ince bir işçilikti yorsa da naifleri
Derin hisler pahalıydı sevmezdi alıkları
Yara sardık inanarak kanasak da her yandan
Hem giydirdik hem soyduk öteli umutlara

Bazen göz göz olduk bakış giydirdik
Bazen kulak kesilip duyuş bildirdik
Bazen burun indirdik koku sindirdik
Bazen de ağız eğip özlü sözler söndürdük
Sevindik sevinerek sevindirdik zannettik
Öyle değilmiş oysa yaşadıkça öğrendik

Savurmuşuz duyguları giydirmekte ne
Uymamış hiç bir duygu hiç bir bedene
Ya vazife bilmemiz o da ayrı terane
Hissedince üşümeyi ta iliklerimizde
Farkettik soyulmuşuz en iç yerlerimizde
Duygular pazarlıksız gitti körü körüne

Hiç üst üste giymedik her duyguyu yine de
Biz verdikçe çoğaldık eksilmenin aksine
Sevinenler de oldu soğana çevirdik diye
İşe yarardı ama soyulmuş soğanlar bile
Duygular eksilmez ki kaynağından gidince
Bir kütüğü giydirmek çok zormuş bu devirde

Soymaya devam ettik sonra kabalıkları
Her katında şaşırdık yolduk fenalıkları
Kimi vermek istemedi sıvadı yarıkları
Kimi soymak istemedi yaraydı kabukları
Kimine güç yetmezdi kalındı budakları
Kimisi de sevmedi incelik kuralları

Tuhaf bir dengedir ki kalıverdi geride
Tersinden okunmuştuk çarpık bir alfabeyle
Duygular giydirirken soyulan da biz olduk
Kabalıklar soyarken giyilen de biz kaldık
Her ne olursa olsun biz yine ince daldık
İnce duyguları da kalın harfle yazmadık ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]