İnayet Koçak Şiirleri - Şair İnayet Koçak

sessiz sözsüz çeker
giderdin
hep böyle yapardın
seni üzmemek için derdin
oyasa..!
sen gidince ne işkenceler

bazen senin gözlerinle
bakarım
cisimlere kütleye birde
kitleye
senin gözlerinle ağlar
senin gözlerinle

senin kalbin nasırlaşmış
filizlenen baharı duyamazsın
içinde
gün bitiminde güneşin
batışını
gökteki renk cümbüşünü

ben şafağa doğru
yürüyeceğim
sen gelirmisin
o
yolda kavga var
sen edermisin

seni
düşünmek
birazda
kendimi
düşünmek gibi...i.koçak

Bu sabaha önümden hızlıca
geçtin
Arkaya döndün beni gördün
Ne bu telaş dedim
Gözlerinden akan yaşları
gördüm

sen
aklımıda
al
git
bir süre
akılsız

Sen ben biz

acıdan bal yapmayı
sen öğrettin bana
baldan acıyı
sen yokken her şey

sen beni
yağmurun sesiyle dinledin
ben seni rüzgarın
ikiside çekip gitti
bir ben kaldım
sen nerdesin.....i.koçak

sen
beni neden sevdin anlamadımki
ben hale ayaklar altında olanlarlayım
taki ayaklar baş olana kadar
iyi düşün
öyle karar ver benimlemisin...i.koçak