İnatla Şiiri - Zennehar Yılmaz

Yine hüzünlü sayfalar yine bana inatla Ayın hüznü parıldıyor ufkundan soluk biraz Hesabı sorulmamış yargılar içinde suspus Koparma diye haykırırken yaramın kurumuşluğunu Sargılar alev, sarmaladıkça derinleşir yine bana inatla Kaptırmak dolu yolların tozu ayaklanıyor uğurlayışına Kovuyor git diyor mahvolmadan boranlara dolanmadan Daimi sessizlik kaplarken inatlaşırken seve sim geliyor inatla Bağrı delik sevdam hedef tahtası misali vurur gider inatla Akıl almaz bir serzeniş yükselirken dumanı üstünde inatla Kutupların ayazını seriyor gidiyor evet dönmemecesine Bölük, bölük cümlelerim düşüncelerim akmıyor kâğıda inatla Koyacak ad bulamazken gidişlere kalışları sarmalar hayali Somurtkan asık suratlıdır kalbim ne gülebilir ne güldürür inatla Varışlar ararken yolsuzluğun hazin sonlarında kayıp Aldanışı salık bağrımda koptu kopacak fırtına sensiz inatla Böldüğüm hayal âlemimin perdesinde aralanacak yer yok Kapıları mıhlanmış darbesiyle boğuk nefessiz ıssız daima inatla Kendimedir hayırsızlığım inadım kendime soluksuzluğum kendime Kalbimin ellerinde boğuktur nefesim seni severcesine yine inatla… Zennehar yılmaz 04 Ocak 2012 Çarşamba