İnat Şiiri - Hayrettin Türk

Kaslar gerildi çelik bileklerde
Sonra başla emri verildi firavun sarayından
Bir sessiz haykırış, bir sessiz kıyamettir koptu
Sanki binlerce ok çıktı firavunun yayından...

Bir pamuk ipliğine bin el sarıldı
Bütün güçleriyle çektiler, koparamadılar
Derken bir fırtına koptu, çamları söken
İp koptu ama onlar hala ayaktaydılar...

İnattı bu, ahırdaki firavunun inadı
Yaya inat edip oktan önce hedefi vurdular
Deli Dumrul onların yanında melekti belki
Yanardağa kızıp, üstüne sıratı kurdular...

Ve inattı savaşan, küçücük köprüde
Kinlenmişlerdi hırçın akan suya bir kez
Tabutları sıkışırdı açılmazdı kabir başında
Bir inat daha derlerdi, ama son kez...

Nisan 1984