artıları eksileriyle bende insanım
ağlamayı da bilirim gülmek kadar
sadece bunu bilerek
ağlatman mı gerek beni?
sana büyüttüğüm laleleri fesleğenleri
gökkuşağı renkli orkideleri
böyle acımasızcasına
hatta umarsızcasına
ezmen mi gerek?
sana tüm benliğimle
uygun adım koşarken
yollarımı uçurumun kenarına
getirmen mi gerek?
şimdi hayatım solgun ve durgun bir deniz
tam ortasında ıssız bir ben
sağım solum önüm arkam hiç...
ve sen hala yalnızlığa inat
aklımın ekseninde son sürat
dönüyor
döndürüyorsun
Kayıt Tarihi : 8.8.2005 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!