İnat Şiiri - Cahit Konut

Eğilmez, dik durur başında duman,
Severim dağları, denize inat.
Yüksekte gezeni okşar asuman,
Bir ceylanı sevdim, domuza inat.

Toklunun boynunda çınılar, çanlar,
Keçinin elinden zar ağlar dağlar.
Otlu belenlerde yayılır mallar,
Güderim ineği, camıza inat.

Yıldız kadar uzak, ay kadar beyaz,
Görmedim güneşi, tüm gecem ayaz.
Ne baharım-bahar, ne de yazım-yaz,
Zemheriyi sevdim, şu yaza inat.

Yıllar yılı boşa aktım, dolmadım,
Deryalara daldım, nefes almadım.
Doğadaki billur suya yunmadım,
Kirli geziyorum, temize inat.

Kimi bir tel gibi büküldü gitti,
Kimi topraklara ekildi gitti.
Yaşlandıkça dostlar çekildi, gitti,
Çoğunluğa koştum ben aza inat.

Herkes bir birinin cebine bakar,
Bir metelik için, bin kurşun atar.
Deyyuslar, dostunu bir pula satar,
Telde yürüyorum, cambaza inat.

Gadir Mevlâ’m hak edeni, haklasın,
Ara-sıra garibanı yoklasın.
İnsanları iftiradan saklasın,
Seçerim mapusu, gammaza inat.

KARACAOZAN’a çatan âdiler,
Hiç nedensiz bir birini yediler.
Mazlumlar ahrette yanmaz dediler,
Ben kendimi yaktım, bir naza inat.

19 Ağustos 2020 GÖLBAŞI