İnansam Şiiri - Remzi Gülek

Bıraksan
Dokunmasan
Gönlümde saklasam

Bağımsız
Tüm anlardan
Ve olanlardan

Ah izin versen
En azından
İnansam

Sahip olduğumu söyleyemem
İhanet olur bu
Görmezden de gelemem

Ama yine de
Bıraksan
Dokunmasan
Gönlümde saklasam

Ah izin versen
En azından
İnansam

Ama özgürce yaşamalı
Diye inandım insan
Özgürce hissetmeli
Cesaretle ve utanmadan

Ve evet, buna layık bir birikime sahip değilim
Ve yoktur kendimi savunabileceğim pek de bir şeyim

Lakin
Bıraksan
Dokunmasan
Gönlümde saklasam

Ah, izin versen
En azından
İnansam

Herhangi bir şeyi isteyemem
Hayır, mahrumum böyle bir yüzden
Ve hala yağarcasına kanıyor yaram
Ama yine de yakarıyor benden izinsiz
İçimde bilmediğim bir ben

Güneş’in yaktığı
Yıldızların sarstığı
Gecenin ürküttüğü
Gündüzün süründürdüğü
Bir çocuk olmasına rağmen

Bırakmasan
Dokunsan
Gönlünde saklasan

Ah, izin versen
En azından
İnansam

Ve şu yitik insan
Yüzü olmamasına rağmen
Yakarışıyla isteyebiliyor olsa
Saygınlığıyla, bir ölümlünün
Son isteğine duyulan
İsterdi o zaman

Bıraksan
Dokunmasan
Gönlümde saklasam

Ah, izin versen
En azından
İnansam

Söyle ey tek söyleyebilen
Kendime inanabilir miydim o zaman

Budur
Yüzüm olmamasına rağmen
Tek duam