İnanmayın güldüğüme Şiiri - Erdem Bağcı

çelikten çit dikenli teller....
sınırlar çizdim kendime....
önce sarı sonra kırmızı görenler....
artıyor gün güne....

sarmaşıklar döşedim zehirli....
bütün sancılarım tehirli....
sanmayın bugün belirdi....
sırıttılar dün yine....

olmazsa sur çekeceğim kale gibi....
hendek kazılı olacak dibi....
insanın içine kurt girdi mi....
inanamıyor gördüğüne....

nice dost bildiklerim için...
üzerini çizdiklerim için....
sormayın artık niye niçin....
düştüm bir kördüğüme....

nankörlük iki yüzlülük.....
hadsizlik aç gözlülük....
nerede kaldı açık sözlülük.....
inanı artık öldüğüme....

evet sizin için öldüm artık....
çok su götürür bu yırtık....
sonunda kafayı sıyırtıp....
başvurdum en iyi bildiğime....

küskünüm kırgınım mesafeliyim....
sanmayın kafayı yemiş deliyim....
kim kimdir artık bende biliyim....
yer yok hayatım da sildiğime....

hani nerede baş tacı ettiklerim....
hani nerede ömür tükettiklerim....
yüzüme gülenler en nefret ettiklerim....
pişman ettiniz dünyaya geldiğime....

aynı kaptan yedik aynı tastan içtik....
hani bir birimizi çok sevmiştik....
neden doksan derece değiştik....
bevl ettin önüne serdiğime....

kulpu kırık fincan olsam da....
köpük köpük içine dolsam da....
kırk yıl bir köşede kalsam da....
inanmayın bazen güldüğüme....