İnanmayın Bana, Kanamayın

Her günüm sanki son gün
O yüzden uykularım yarım
O yüzden ha bire yazıyorum
Yazmak istediğim mi çok, değil
Özlediğim sevgilim mi var, söylemem ki
Ama hasret kaldığım o kadar çok güzellikler var ki
Sevmenin güzelliği
Hayatın güzelliği
Ve bir çift gözün güzelliğinde sarhoş olmanın hasreti
Yaşamdan zevk almak istiyorum
Ama sevmeden sevilmeden de olmuyor ki…

Sahildeyim, ufukta güneş denizi alev alev tutuştururken
Bir ateşin kenarında
Bir gitarın tınısında
Bir sesin buğusunda
Şarap tadında bir güzelin karşısında
Sarhoş olmak istiyorum…

Şarkılar söyleyip şiirler yazarken
O şiirleri yıldız yıldız parlayan gözlere bakarak okumak
Aşık olmak istiyorum

Mehtap yakamozlarını hoyratça salıp göz kırparken dünyaya
Bir şarkı yapsam
Güftesi sen notası sen olsan
‘Canım senle gitti
Cananım ona iyi bak
Geride kalan ölü bir beden
Can senle gitti
Cananım ona iyi bak…

Canımdan can gidiyor
Gitme
Dünya kayıyor ayaklarımın altından
Başım dönüyor, döndürme
Gidişin ölüm gibi, korkuyorum
Korkutma
Sevda ateşi köz olmuş
Ellerimde tutuyorum, yanıyorum
Yakma demiyorum
Yak yakabildiğince yak
Çıraya dökülmüş benzin gibi yanmak istiyorum…
Zümrüt, elmas çamura saplanmış taş
İnci, midye sandığında saklı define
Acılarım, sırlarım gizli yüreğimde
Ne olur çalmayın yerinde kalsın
İncilerim, zümrütlerim, elmaslarım
Kanamasın akmasın gönül nehirlerim gizlice…

Kimse anlamaya çalışmasın
Kendisini arayan bir şaşkınım işte
Ne, ne aradığımı biliyorum
Ne de kendimi tanıyabiliyorum
Anlamsız dertleri kederleri
Ve bitmeyen geceler boyu melankolileri
Yükleyip hayatın seline
Hayat değirmeninde öğütüyorum…

Aldırış etmeyin bakmayın bana
Hem sizi hem kendimi kandırıyorum
Duygular dile gelirken nara nara
Kulaklarım sağır, gözlerim kör kalbim dursun istiyorum
İnanmayın bana, kanmayın
Satır satır yalan bir sevdanın destanını yazıyorum…

© Seyyid Burhaneddin Kekeç
29 – 07 – 2017
08 : 10