İnanmayın Şiiri - Vehbiye Yersel

Çok zekiyim,diyorsam inanmayın,

Ahmaklıktır,benim hep yaptıklarım

Bazen,düşünmeden,hareket ediyorum.

Çok aptal olduğumu kanıtlıyorum.
Dilini kalbinden önce kullanan.insan,

Hata üstüne hata yapar.,her zaman.

Hele kalp gözü,kapalıysa o kişinin,eğer,

Ters görür her şeyi,iyileri kötü yorumlar.

Ben miyim bu hallere, düşecek olan

Karıncayı bile incitmekten korkan.

Kalp kırmaktan,korkan insana ne oldu,

O temiz ruhlu,insan nasıl değişti..

Ne oldu bana,neden asi oldum,

Neden her şeyden,nefret eder oldum

En ufak kıvılcımlar,yaktı kavurdu.

Ne oldu bana,nerde o eski halim.

Sinirleniyorum,her şeye,yerli,yersiz.

Yerimde duramaz oldum,sebepsiz

.Beynimde çeşitli,düşünceler.kurgular

Karma karışık fikirler,çatışır,.yorar.
O eski sakin insana,neler oldu değişti.,
Ne oldu bana,en son düşünülecek işti.

.Nerede o eski huzurlu günlere ne oldu,
Sabreden o,eski sabırlı insan,kayboldu
Nerede bütün dertleri göğüsleyen,insan,
Ne oldu,neden değiştirdi beni zaman.

25.06.2003