İnanmayan İnanmadı Şiiri - Haşim Kalender

Çöl sıcağı yakarken olmazı istediler
Parmağından su aktı içti inanmadılar
Sihirbaz kaçamaktı yenildi pes dediler
Ay bölündü önünden geçti inanmadılar

Var oluşa sebepken dünyaları bıraktı
Bakışıyla kaç kere putları yere yıktı
Kırk yaşına varırken Cebrail rütbe taktı
Nur dağında nurlandı saçtı inanmadılar

Eminliği ayandı yanlış yalan demedi
Servetleri verdiler dönüp benimsemedi
Taş bağladı karnına yağlı lokma yemedi
Mevlam tüm kapıları açtı inanmadılar

Saltanatı sürenler ateşlere yürürken
Bilal ehad diyordu kızgın kumda sürürken
Beddua eylemedi her zulümü görürken
Ondaki eminliğe şaştı inanmadılar

Cebrail’de son katta kala kalmış dururken
Miraçda Mustafa’ydı(sav) huzuruna varırken
Anı seneleşmişti ötelere yürürken
İnsanlığın başında taçtı inanmadılar

Kafirin kafirliği akıl almaz hal aldı
Hicretin emri ile Mevla cibrili saldı
Medine’ye yürürken Mekke sevdalı kaldı
Yollar Sevir dağından aştı inanmadılar

Sıddıkı yılan soktu akıverdi gözleri
Tükrüğüde şifaydı ayan oldu gizleri
Örümceğin ağıyla kaybolurken izleri
Ev sahibi güvercin uçtu inanmadılar

Putların köleleri top yekün yalandılar
Kör şeytanın ipine doladı dolandılar
Atlılar ulaşınca çamura saplandılar
Süraka af dilerken kaçtı inanmadılar

Muhammet Mustafa’ydı(sav) son nebiydi âleme
Onu anlatıyorken titriyor her kelime
Hak olduğu aşikâr sorsan aklıselime
Vara yok dedi melun suçtu inanmadılar

Kumda göremediler taşa çıkan izini
Ümmetine sevdalı hakka verdi özünü
Meleğin kanadıyla güneş saklar yüzünü
Omzundaydı mühürü açtı inanmadılar

Körbakan pencereden bakar aka kara der
Mekke’yi her anışta yüreğimde yar der
Paylaşamaz Medine deve çöküp bura der
Eyup - El Ensari’yi seçti inanmadılar

Mekkenin fethi ile âlemlere taşmıştı
Zorlayan engelleri şükür ile aşmıştı
Tek başına girdiği yolda dünyalaşmıştı
Kırılan koca putlar taştı inanmadılar

Acılarla yükseldi reyhasıyla gül oldu
Yürüdüğü her adım ümmetine yol oldu
Kulum dedi Allaha gözyaşları sel oldu
Her canlı tadacaktır göçtü inanmadılar

Kalender bu sevdadır hakka boyun eğmeli
Ümmeti der ağlardı gözyaşına değmeli
Dostu misafir edip o keçiyi sağmalı
Bir keçide kazanlar taştı inanmadılar

01. 05. 2013

Haşim Kalender