İnanmayacağını bilsem de!

İşte böyle ey can

Sonunda başardım sanırım

Sevdanın mefkûresinde yaşadığım

Çaresiz bir şekilde esrarı tavaf yaptığım

Heyhat ki hiç anlaşılamadığım hicranın

Sızısıyla bir mecnun misali yaşadığım

Hasret öyle bir noktaya getirdi ki

Sanki bir deli sıfatını hak edercesine

Tek suçumuz yalnızca sevmek olmuştu

Her bir suçluluğa hazırdım evvel ahirde sanki

Demek ki böyle bir şeymiş sevmek hissiyatı

Nerden bilirdim,

Hayatımda ki bu halin yaşanacağını

Kime ne söyleye bilirdim ki ne beklerdim

Acınarak sevgiyi tatmak zorunda bırakılan

Belki bir çaredir diye kelamı esşirgenen

Bir selamın dahi çok görülen olmak var ya

Ne acı bir sızıdır lakin olsun

Bu kadarına da razıyım ben yeter ki histir kendini

İzlerini, nakşedenini güzellikler içinde ki halini

Hiç göremeden dahi sevmeye heveslenmek

Ne demek bu garipliği kimlere anlatmayı denemek

Ah o mana hazzını yaşamak var ya sanki okyanusun

Derinliğine dalış yapan bir hederin oksijeni gibi

Çölde kuruyan bir kuyudan suya umut bağlamak gibi

Kuşların kanadıyla dertlere çare olmaya adanmak gibi