İnanma,
Hepsi yalan.
Ne ben gurbetteyim ne sen hapsolmuşsun şehrimize.
Ne de bunca mesafe var aramızda, topraktan taştan, kemikten...
Yalan, hepsi yalan.
İnanma sevdiğim.
Takvim yapraklarına aldanma,
Onca yıl, yüzlerce ay, binlerce gün geçmedi, son bakışmamızdan.
Sorgulama, gözbebeğine hasret olduğum.
Sorgulama!
Dedim ya ne sen hapsolmuşsun topraktan hücrene, ne ben bunca uzaktayım.
Ne senin tenin buz, ne ben yanmaktayım.
Sadece aynı mekanda yokuz.
Bak, gökyüzümüz aynı, aynı güneş, aynı ay, aynı bulut...
Desene ıslanacağımız yağmurlarda aynı, aynı olacak.
Bir ten içinde, tek bir can.
Kirpiğimiz bir, gözümüz bir, nefesimiz bir...
Bitecek, tüm bunlar bitecek, unutacağız.
İnanma, hepsi yalan,
Külliyen yalan.
İnanma.
Sen inanma.
Kayıt Tarihi : 11.12.2017 11:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Şefik Erkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/12/11/inanma-hepsi-yalan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!