İşte Hayatım Şiiri - Midayet Kara

Bin dokuz yüz, kırk sekizde doğmuşum
Üç kız kardeşten sonra, ben olmuşum
Sevgisini, can evimde bulmuşum
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yedisinde ilk okula, başladım
Boş zamanda dereleri, taşladım
Dedemin dizine, başım yasladım
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Okulum evime, fazla uzaktı
Karlı buzlu yollar, bize tuzaktı
En iyi taşıtım, elde kızaktı
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Sekizinde kardeşimi yitirdim
On birinde okulumu, bitirdim
Yıllar yılı, çobanlıkla geçirdim
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Büyük sınav, orta okulda verdim
Dostluk arkadaşlık, orada gördüm
On altısında, liseli genç oldum
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Altmış dokuz da eşimi kaçırdım
Aşk şerbetini, elimle içirdim
On yılımı, babam ile geçirdim
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Dokuz yüz yetmişte, oğlumuz doğdu
Babalık duygusu, sevince boğdu
Yetmiş üçte tek yol, askerlik oldu
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yetmiş dörtte, Kıbrıs savaşı oldu
Aynı yıl ekimde, bir kızım doğdu
Onu göremedim, tek derdim oydu
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Kıbrıs savaşında, aldım on yara
Adım Midayet tir, soyadım Kara
Hayal gibi geldi, kavuşmak yara
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Kıbrıs’ta savaşıp, bir Gazi oldum
Savaş gerçeğini, orada gördüm
Yüce vatan için, kanımı verdim
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yetmiş beşte, askerliği bitirdim
Acılarla yıllarımı, geçirdim
Aynı yılda, can babamı yitirdim
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yıllarca, geçici işte çalıştım
Yedi yetime, ne çabuk alıştım
O yıllarda, siyasete karıştım
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yetmiş sekizde, bir kız daha oldu
On aylıkken hastalık onu buldu
Kurtaramadım, kucağımda öldü
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Seksen birde, doğdu ikinci kızım
Güldürdü yüzümü, bu alın yazım
Böyle gitmez asla, çalışmak lazım
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yıllarca çalışıp, emekli oldum
Kızım hastalandı, acıyı bildim
İyileşsin diye, her şeyim verdim
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Küçük yaştan beri, derdim bitmedi
Yetmiş yıllık ömür, bana yetmedi
Çektiğim o dertler, baştan gitmedi
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Tek dileğim, kimse hasta olmasın
Gencin yüzü, erken yaşta solmasın
Bende ki dert, başkasını bulmasın
Hayatım bu benim, inanın dostlar

Yaşantımı yazsam, deftere sığmaz
Göz yaşı dökerim, kimseler bakmaz
Kurudu yıllarca, göz yaşım akmaz
Midayet’tir adım, inanın dostlar
(0922) Ocak 2011