Düşman diye bildiğim
Kendi kurgularımdan ibaretti
Her zaman söylediğim
İki gün sonraki yanılgılarımdan ibaretti
Ben düşünmeyi öğrenmeden düşündüm
Gariplikler içinde, ağlanacak yerlerde güldüm
Bir gün gelip,
Yazın üşüdüğümde
Kışları ateşler içinde
Yanıp tutuştuğumdan beri
Sabahlarıma güneş doğurdum
Aklımı, fikrimi, düşlerle yoğurdum
Düşün seyrinde ay vardı
Güneşin battığı yerden parladı
Gecenin ortasında yıldızlar
Bana göz kırpıyorlardı
Kırmızı rengi hiç sevmedim
Kendimi maviliklere salıverdim
Kanımın son damlasına
“Artık bitti” bakmadım arkasına
Çayırlarda sesler
İnsanlar nefes nefesler
Kulağıma seslendiler
“Biz dostuz insana”
“İnanma düşman yaratan düşmana”
26.11.2011 - İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 26.11.2011 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DUSMANLARINIZA NEDEN IYI DAVRANIYORSUNUZ DEILDIGINDE
ONLARLA AYNI SAFTA OLMAK ICIN DIYOR
YANI ONLARIN YANIMDA OLMALARINI SAGLAMAK ICIN......TEBRIKLER
Anlamlı çalışmanızı kutluyorum sayın Mehmet Çoban..
TÜM YORUMLAR (7)