Okyanusun içine,
Bir katre su damlatsan.
Saçma olmaz mı sonra,
Tutup onu arasan.
Bir kaos bir açmaz,
Umarsızca çırpınış.
Her şeyi senden bilip,
Kendini hep ben sanış.
Gerçek olan mutluluk,
Hakikate inanış.
İlk çağdan beri insan,
Bir şeylere sığınmış.
Acizliğini kavrayıp,
Hep gerçeği aramış.
Kayıt Tarihi : 6.3.2008 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!