İnanırmısın Gülüm Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

İNANIRMISIN GÜLÜM

Elime kına yaktım kınalı kuzu diye
Yolunda öleyim diye inanırmısın
Adına şiir yazdım öldürsün diye
Tabutum ellerde öldüğüme İNANIRMISIN

Ömrümce aradım sordum her dilden
Gecelerin sessizliğinden seherin yelinden
Ferhat”ın dağından keremin külünden
Aradım desem İNANIRMISIN

Bulunca ağlarım sevinç ile hüzün
Kışları yandı yüreğim dondu hep yazın
Sensiz savruldu yapraklarım her güzün
Hazanda aradım desem İNANIRMISIN

Bakmadım kimseye baktımsa kör olam
Alev alev yandım volkan gibi kül oldum
Yeşilim kurudu yapraksız dal kaldım
Senden başka sevmedim desem İNANIRMISIN

Koyunun kuzusu gibi meleyerek aradım
Güneşte dondum kışları eridim
Ömrümü seni aramakla harcadım
Sensiz yaşamadım desem İNANIRMISIN

Sen gidince hasretinle ömrümü doldurdum çile
Danıştım bülbüle soruştum güle
Sır gibi sakladım ismini getiremedim dile
Gizli, gizli aradım desem İNANIRMISIN

Deli diye koyarlarsa gönül adımı
Sensiz hiç almadım yalan dünyanın tadını
Bir gün eremezsem de muradıma
Durmadan aradım desem İNANIRMISIN

Gönül kapına nöbetçi olmuşun
Gittiğin yolları gözettim gelirsin diye durmuşum
Göçmen kuşlara her baharda sormuşum
Son nefesime kadar aradım desem İNANIRMISIN

Bırakmazsan inadı dönmezsen geri
Ağıtlar son sözüm başka söz diyemem gayri
Bir kemik kalsa bedenim bir buruşuk deri
Mussalla taşında aradım desem İNANIRMISIN

Duyarsan sözümü yabana atma
Ne olur dosta güldürüp düşmana satma
Yüreğine söz geçir inadın tutma
Ömrümü bağışladım desem İNANIRMISIN

Kadri KIRMIZITAŞ
0,.09.2010