İnanırın Bak Şiiri - Ayten Özgün

Gecenin zifiri karanlığında,
Kör olası hoyrat duygularımla,
Uyuyamadığım uykularımda,
Seni düşünüyorum biliyormusun.

Bir çocuğun bakışarı gibi masum bakışlar,
İnce bir yaprak gibiydi saçların tel tel,
Bahar rüzgarları gibi efil efil,
Hep böyle kaldın aklımda biliyormusun...

Azar,azar bakmıştım gözlerine,
Azar ,azar sevmiştim seni.
Birden gitmeye kalkarsan,
Dayanamam diye hasretine.

Yokluğun canıma yetti,
Kekik kokulu saçların geldi aklıma birden.
Çektiğim acılar son bulsun koynunda
Sevmeyi,sevgiyi unuttum sevgi,sahi Neydi.

Dilimden düşüremediğim bir şarkı,
Seni severken sensiz olmak.
Nefes almak değilmiş yaşamak
Hasretin kurşunları ile delik deşik ruhum.

Durup dururken içimi eriten bakışlarınla bakma!
dayanamam.
Senli hayallere dalarım sonra.
Gülümsetme beni boş yere,
Yazık değil’mi bana inanırım bak...

Karanlıkta kalan ruhumu aydınlatan sen,
Bana bakan gözlerinle seni gördüm karşımda.
Ruhumu okşayan sözler söyleme ne olur,
Hele hiç canım deme bana.benim’ki de can,
İnanırım bak...

Ayten Özgün

Aşk Şiirleri