İnanırım Şiiri - Efe Can Doğan

iki ayrı kanattık biz
Bir martının gövdesinde
Aynı yöne giden
Birbirinin yarısı
birbirinden ayrı
Pimi çok önceden çekilmiş
bi el bombasıydı
Yalnızlığım
Hiç yoktan sen geldin
Elimde kaldı herşey
sen ellerimde kaldın
Halbuki hep sıcak bi yuva aramıştım bizde
Sana sarılabileceğim tenha bir yer
Ve seni öpüşlerimde hiç kaçma isterdim benden
Oysa geceler en fazla bana vururdu
Sen geldiğinde artık ortalık daha bi tenha olmaya başladı
Neden diye sorduğumda
Tokat gibi sırtını dönüyorsun bana
Ve şimdi sarıl dediğinde
Yelkeni suya inmeyen hiç bir şey kalmıyor
Koca şehir sensiz bi girdaba dönüyor
Ve bildiğim sokaklarda kayboluyorum anlamsızca
Şimdi beni öper uyandırırsın
hepsinin bir rüya olduğuna inanırım bende
İnanırım ne söylesen
İnanırım ne anlatsan